[b]Di gundekî de zilamek û kûçikekî wî hebû.Navê zilam Ehmed,navê kuçîk jî Abdo bû.Xalê Ehmed zaf jñ Abdo hez dikir.Lê rojeke jñ rojan Abdo sekñtî.Xalê Ehmed jî bi her kesekî re hevaltî nedikir.Her dem bi Abdo re digeriya.
Abdo,zivistanê di nava berfê de ji seqemê sekitîbû.
Xalê Ehmedî laÃ
Âê Abdo binax kir û du-sê rojan dernekete derve.
Çend gundî,di nav bera xwe de heneqê xwe bi rewÃ
Âa xalê Ehmed dikin û dibêjin: “Em tev biçin tazayîya Abdo!”
Êvarekî kom dibin,diçine mala Ehmedî.Ji bo ku heneqê xwe bi xalê Ehmedî
bikin.
PiÃ
Âti xêr hatin û hev pirsînê,xalê Ehmed got:
“We xêre,hûn ji bo çi hatine?Hûn tu car nedihatin!”
Yekî dev qîç,bi lencinî got:
“Xalo me nû bihîst ku Abdo sekitiye .Em hatine serîlêdaniye te û em dixwazñn ku fatihekî bixwînin.Gelo tiÃ
Âteki ji we re lazime.?”
Xalê Ehmed fêm kir ku jñ bo kêfa xwe hatine .Got:
“Wey xwedê jñ we razîbe.Abdo mir
